لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا جلد دوم ا اَ (پیشوند) همزهء مفتوحه در زبانهای باستانی ما علامت سلب و نفی بوده، چون ابرنایو؛ نابرنا، نابالغ اَمهرکَ؛ بی مرگ (اوستائی) اکرانه؛ بی کنار، بی کرانه، نامتناهی و این حرف برای چنین معنی در کلمهء اَسغدَه، به معنی ناسوخته، یا نیم سوز و نیز در کلمهء اپیشه، به معنی بیکار و عاطل در زبان فارسی فعلی مانده است در کوی تو اپیشه هم