سازما ن ها همواره نیاز به تغییرات ریشه ای و خلاقیت ها ی كاری دارند ؛نیروی رقابتی جهانی، سازمان های امروزی را مجبور كرده است كه بعد از ده ها سال ادامه روش ها و رویه های كاری ثابت خود، روش ها ی كاری جدید را در پیش بگیرند، به گونه ای كه سازمان ها دارای ثبات كاری نبوده واز نوعی ثبات نسبی برخوردارند. و برای اینكه از قافله رقابت عقب نیافتند اكثر این سازمان ها توجه خود را معطوف به رهبران سازمانی كرده و با شجاعت و جسارت خاصی سعی در ایجاد تغییرات بنیادی در درون سازمان دارند، چرا كه رهبری با ایجاد تغییر سروكار دارد. لذ ا وجود رهبری در چنین نهادهایی مانند دانشگاه ها مستلزم تغییر و تحول ، موفقیت،یادگیری مستمر و توانمندسازی می باشد. رهبری در سازمان و مدیریت، به عنوان چالش قرن حاضر ، مدیران سازمان ها باید الزاما با این پدیده نوپا دست و پنجه نرم كنند .نقش رهبران تحریك و بر انگیختن كاركنان با استفاده از چشم انداز بر اساس ارزش های انسانی می باشد تا كاركنانی توانمند، دارای بهره وری بالا، متعهد و با انگیزه را تربیت و پرورش دهند . از طرفی دیگر، مهمترین عامل بهره وری در سازمان ها و در نهایت كل جامعه ، منابع انسانی است . تردیدی نیست كه شكوفایی هرجامعه ای در بهبود و پرورش منابع انسانی آن نهفته است ؛ بدین سبب است كه مسئولان با یاری متخصصان و منا بع انسانی توجه خاصی را به پرورش كاركنان مبذول می دارند . این مقاله قصد دارد به صورت اجمالی موضوع توانمندسازی ،ریشه ها و عوامل موثر را بیان کند که باعث عدم اجرای موفقیت آمیز توانمندسازی واقعی در سازمان ها می شود. در ابتدا به بررسی ارزش های نهفته در نظریه توانمندسازی، خصوصاً آن مواردی که در محیط های کاری متداول است پرداخته می شود. اگرچه تمرکز اولیه بر روی سازمان های بازرگانی است؛ ولی به طورکلی آنچه که توسط مدیران و کارکنان در اجتماع، شرکت های غیرانتفاعی و نهادهای سیاسی و نظایر آن در رابطه با توانمندسازی به کار می رود را شامل می شود. در این مقاله تلاش می شود تا نقش رهبری درتوانمندسازی كاركنان تبیین شود .