کاملترین مقاله واکاوی سیاست واجتماع در اشعار سهراب سپهری وشفیعی کدکنی

شفیعی کدکنی از شاعران برجستۀ رمزگرای معاصر محسوب میشود که جانمایۀ شعر او، اجتماع و مسائل آن است تصویرجامعه و تحولات اجتماعی و سیاسی آن، تشویق به پویش و مبارزه، ستایش آزادی، پیامآوران آن، جانباختگان این راه و پایداری برای رسیدن به جامعه ای انسانی مفاهیمی هستند که به صورت نمادین در اشعار دهه های چهل و پنجاه او به تصویر درآمده اند محمدرضا شفیعی کدکنی

کاملترین مقاله واکاوی سیاست واجتماع در اشعار سهراب سپهری وشفیعی کدکنی

واکاوی سیاست واجتماع در اشعار سهراب سپهری وشفیعی کدکنی

چکیده:

شاعران سپهری وکدکنی، به نابرابریهای اجتماعی و سیاست،و ناهماهنگی های زندگی با نگاهی ژرف نگریسته و به آن ها واكنش اعتراضی نشان داده اند. تغییرات و تحولات زندگی جمعی هم گام با جامعة جهانی پیش می رود كه از آن باید به واقعیتی گریزناپذیر یاد كرد، ناهماهنگی جامعه با این تحولات شكوة شاعران را به همراه دارد.سهراب سپهری اززندگی بیهوده ای كه مردم بدون توجه به زیبایی های جهان می گذرانند گلایه دارد و ازچشمان مادی نگر مردم شاكی است. زندگی در میان چنین مردمی است كه سهراب را به سوی مكاتب گوناگون رهنمون می سازد، ناهماهنگی وی با مردم جامعه به خوبی از خلال اشعارش مشهود است، شفیعی كدكنی نیز از مردم جامعه با عنوان قوم ریایی یاد می كند. كسانی كه نهی از منكرمی كنند و خودشان به قول حافظ،چون به خلوت می روند، آن كار دیگر می كنند. اشعار وی در خدمت باورها واعتقادات انسانی اجتماعی اوست. صدای او صداییست آرمان خواه، نه آرمان گریز، لبریز از درون مایه های اجتماعی و مطالبات و خواستهای شریف انسانی، نه تهی از تمنیّات و تقاضاهای به حق ومشروع جوامع ستم دیده. صدایی است برآمده از ژرفای شوربختی و آلام و رنجهای دل آزار توده های فرومانده در لجن زار جهل، فقر، فساد و نابرابری. صدایی پرصلابت در برابر عربدۀ تعدی گزمه و داروغه وعسس که سکوت و سکون و قرق ظلمت و ظلم را در هم میریزد و زندگی را به سرایش و حرکت میخواند. در این مقاله می‎خواهیم افكار، عقاید و باورهای سهراب سپهری وشفیعی کدکنی را از درون اشعار وی بیرون بیاوریم یا به نوعی چارچوب نظری اشعارشان را نسبت به اجتماع وسیاست روابط متقابل و قوانین جاری در نظام هستی را مشخص نمایم.

کلیدواژه: سهراب سپهری- شفیعی کدکنی- سیاست - اجتماع- اشعار

 

 

 

 مقدمه:

واکاوی ساختار اشعار شفیعی کدکنی :

 از همان ابتدا علاوه بر اینکه از نبوغی خاص در فراگیری علوم اسلامی و ادبیات فارسی برخوردار بود، طبع شعر هم داشت ولی نکشید که از سرآمدان شعر معاصر ایران شد. وی با برخورداری از پشتوانۀ ادبیات کهن و آگاهی عمیق از گوهر شعر، شعری زیبا، منسجم و همه پسند سروده است. زبان شعر او را باید تلفیقی از زبان کهن و زبان امروز دانست. از نظرگاه محتوا و درون مایه، شعر شفیعی، شعری اجتماعی است. نزد وی، انسان دارای هویتی معلوم و ریشه ای است، هویتی که برخاسته از دل اجتماع است. در واقع، انسان وی، در انزوای خود می اندیشد و در جامعۀ بزرگ فریاد میزند. از آنجا که شاعری است متعهد؛ همواره درشعر خویش از مسائل روز جامعه سخن میگوید و خواهان خیزش در برابر موج وقایع جاری است. درحقیقت، تعهد در برابر همنوع و هموطن بزرگترین آرمان اوست. از دیدگاه شفیعی، شاعر فردی است آگاهی بخش که رسالتش، بیدار ساختن جامعۀ خفته در خویش است. اشعار وی در خدمت باورها واعتقادات انسانی اجتماعی اوست. صدای او صداییست آرمان خواه، نه آرمان گریز، لبریز از درون مایه های اجتماعی و مطالبات و خواستهای شریف انسانی، نه تهی از تمنیّات و تقاضاهای به حق ومشروع جوامع ستم دیده. صدایی است برآمده از ژرفای شوربختی و آلام و رنجهای دل آزار توده های فرومانده در لجن زار جهل، فقر، فساد و نابرابری. صدایی پرصلابت در برابر عربدۀ تعدی گزمه و داروغه وعسس که سکوت و سکون و قرق ظلمت و ظلم را در هم میریزد و زندگی را به سرایش و حرکت میخواند.(فولاوند،1388: 20).

شفیعی، شاعر نقاب‏ها: