تلویزیون و اهمیت آن :
جامعه شناسان بر قدرت بیشتر رسانه های تلویزیونی در مقابل سایر رسانه ها تاكید می ورزند و در برخی موارد از تلویزیون به عنوان پرقدرت ترین رسانه نام می برند.
تلویزیون از حدود سالهای 1950 به بعد به صورت كالای مصرفی عمومی مطرح شد؛ خانواده ها به سرعت آن را پذیرفتند و در محدوده های خانوادگی وارد كردند.
این رسانه ها نسبت به سایر رسانه ها مزایایی دارد كه پخش و گستردگی آن را در میان عموم امكان پذیر می باشد. بر خلاف مطبوعات كه خواننده باید دست كم سواد و یا حتی در بسیاری موارد، سواد و فرهنگ بالا داشته باشد. به طور كلی تلویزیون بهترین رسانه برای افراد بی سواد یا كم سواد است.
نتایج تحقیقات مختلف از جذب شدن كودكان به سوی تلویزیون هم خبر می دهد.
با ورود یك دستگاه تلویزیون به خانه، تغییراتی در شیوه های رفتاری خانواده ها دیده می شود، اكثر گرد هم آییهای شبانة خانواده به دور تلویزیون و به خاطر برنامه های آن است.
با وجود آن كه افراد خانواده با یكدیگر صحبت می كنند، مشاهدات نشان داده است كه این ارتباطات بریده، بریده و معمولاً در ضمیمة برنامه های تلویزیون است و تجارب و امیال افراد را در بر نمی گیرد.
در عین حال مشاهده شده است كه تلویزیون ساعات بودن در خانه را طولانی تر می كند. با توجه به این داده ها می توان گفت كه تلویزیون به عنوان عضوی از خانواده شناخته شده است. در تحقیقات مختلف مشاهدهشده است كه معمولاً قشری كم درآمد و كم سواد جامع بیشتر از افرادی با درآمد بالا و سواد بالا از تلویزیون استفاده می كنند.
بررسی تحقیقات در مورد « 25 نفر مذكر » :
در تحقیقاتی كه انجام گردید مشاهده شد كه :
4% از این 25 نفر محصل، عضو خانوادة سه نفری هستند.